Ze is geboren in een inham van de Mauritskade en wil graag nog eens kijken hoe dat pand er nu, ruim 60 jaar na dato, uit ziet. Paarden trokken ooit karren met Amstel-bier en werden hier gestald. Nu is er een drukkerij, die nog steeds fier de naam draagt van een Provo – oprichter. De bovenwoning, haar geboortegrond, is gemoderniseerd maar zeer herkenbaar. Ze mag er vrij rondkijken van de huidige eigenaar/bewoner. Die is zeer geïnteresseerd in haar verhalen. De er naast gelegen buitenschool voor zieke kinderen had iets mystieks. Je mocht er niet naar binnen en zag de kinderen op de veranda liggen, grenzend aan het park. Aan de achterkant liggen de dubbeltjeswoningen. Met dubbeltjes sparen kon je eigenaar worden. Er naast ligt de showroom van design stadsfietsen. Aan de overkant de Hogere Burgerschool, in renovatie. Die Hogere Burgerschool uit 1904 wordt voortgezet in de HAVO/VWO volgens Maria Montessori.

Als kind zat ze op het trappetje te kletsen met een vriendinnetje. Of ze balanceerde over de betonnen rand, een uitsteeksel een meter boven de grond aan het monumentale kantoorpand. En aan de overkant van de gracht staat, onopvallend groen, te midden van oude panden, een moderne Steven Holl in al z’n groenheid te schitteren. En beschouwt de inham.

Veelkleurigheid, menging van functies is een kwaliteit. De stad is er vol van. Dicht bij het park, tegenover het ziekenhuis, ligt haar school. Die “van de Vereeniging voor Gereformeerde scholen”. De damhuisjes in het park zijn verdwenen. Ze lokten (met hun afdakjes) te veel daklozen, vermoed ik. Die doen het nu met het ene exemplaar dat er als relikwie nog staat. En vinden op andere plekken bankjes.

De veelzijdigheid van de stad in een microkosmos. Zomaar, op een zaterdagmorgen. Het lijkt een anonieme inham. Het is het complete leven zelf. Met z’n positieve en negatieve lading. Gelukkig is er weinig gesloopt, maar des te meer verbouwd, aangepast, opgeknapt en het oude (zoals in de drukkerij) opnieuw ontdekt, en gewaardeerd. Als muren konden spreken ….. “Tja, we zijn hier een van de weinigen die werken. We onderhouden zo eigenlijk minstens twee huishoudens van uitkeringstrekkers”, zegt een bewoner, het wat kleurloze gezicht onbewogen. Aan hem is blijkbaar de geschiedenis van de dubbeltjeswoningen voorbij gegaan.

De moslima pakt onopvallend resoluut haar bakfiets. Handig manoeuvreert ze over de markt. Ze valt niet op. En dat valt ons dan weer op.

In de bovenwoning kijkt een klein meisje, het hoofd een beetje schuin, nieuwsgierig naar die rare mensen. Die zo maar opeens, haar wereld binnen lopen. Wie weet hoe zij over zestig jaar …..

AT5 registreerde dit gebiedje:  http://www.at5.nl/tv/straten-van-amsterdam/aflevering/12424/10

12 september 2013